بهترین وکیل طلاق

در نظام حقوقی ایران، انواع طلاق شامل طلاق به درخواست مرد، طلاق به درخواست زن، و طلاق توافقی است. هر کدام از این انواع طلاق دارای شرایط و مراحل خاصی است که در ادامه توضیح داده می‌شوند.

انواع طلاق کدامند؟

طلاق به درخواست مرد

بر اساس قانون مدنی ایران، حق طلاق اصولاً با مرد است. مرد می‌تواند هر زمان که بخواهد زن خود را طلاق دهد، اما این امر نیازمند طی مراحل قانونی مشخصی است:

1. مراجعه به دادگاه خانواده: مرد باید به دادگاه خانواده مراجعه کرده و دادخواست طلاق تنظیم کند.
2. مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی: دادخواست طلاق و مدارک مربوطه باید از طریق این دفاتر به دادگاه ارسال شود.
3. پرداخت حقوق مالی زن: مرد باید تمام حقوق مالی زن از جمله مهریه، نفقه، اجرت‌المثل ایام زوجیت، و در صورت وجود شرط تنصیف دارایی، نیمی از دارایی‌هایی که پس از ازدواج به دست آمده‌اند را بپردازد.

طلاق به درخواست زن

قانون مدنی و قانون حمایت از خانواده شرایطی را برای طلاق به درخواست زن در نظر گرفته‌اند که شامل انواع مختلفی از طلاق می‌شود:

1. طلاق خلع: در این نوع طلاق، زن به دلیل کراهتی که نسبت به شوهر دارد، درخواست طلاق می‌کند. زن در قبال مالی که به شوهر می‌بخشد (معمولاً معادل یا بخشی از مهریه)، طلاق خود را دریافت می‌کند.
2. طلاق مبارات: این نوع طلاق زمانی رخ می‌دهد که هر دو طرف از یکدیگر کراهت دارند و خواهان طلاق هستند. در این حالت، زن و شوهر با توافق بر سر تمام حقوق مالی و غیرمالی، به دادگاه مراجعه کرده و طلاق می‌گیرند.
3. طلاق به استناد عسر و حرج: زن می‌تواند به دلیل مشکلات و مشقات شدید (عسر و حرج) که ادامه زندگی مشترک را برای او غیرممکن می‌کند، درخواست طلاق دهد.
4. طلاق غیابی: اگر شوهر به هر دلیلی غایب باشد و نتواند حضور پیدا کند، زن می‌تواند به استناد غیبت شوهر، درخواست طلاق غیابی نماید.

طلاق توافقی

طلاق توافقی زمانی رخ می‌دهد که زن و مرد بر سر جدایی و شرایط آن به توافق رسیده‌اند. در این حالت:

1. مراجعه به دادگاه خانواده: زن و مرد به صورت مشترک یا از طریق وکیل به دادگاه مراجعه کرده و درخواست طلاق توافقی می‌دهند.
2. توافق بر سر حقوق مالی و غیرمالی: زن و مرد باید بر سر تمام مسائل مالی (مانند مهریه، نفقه، و اجرت‌المثل) و مسائل غیرمالی (مانند حضانت فرزندان) به توافق برسند.
3. مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی: مانند سایر انواع طلاق، مدارک و توافقات باید از طریق این دفاتر به دادگاه ارسال شود.

انواع طلاق در ایران شامل طلاق به درخواست مرد، طلاق به درخواست زن (شامل طلاق خلع، طلاق مبارات، طلاق به استناد عسر و حرج، و طلاق غیابی)، و طلاق توافقی است. هر یک از این انواع دارای مراحل و شرایط خاصی هستند که باید رعایت شوند.

طلاق در دوران عقد

در عرف ایرانی، دوران عقد به دوره‌ای اطلاق می‌شود که زن و شوهر علیرغم محرمیت شرعی و قانونی، با یکدیگر زندگی نمی‌کنند و معمولاً از برقراری رابطه جنسی نیز خودداری می‌نمایند. اما از نظر قانونی، عقد و عروسی تفاوتی با یکدیگر ندارند و هر حق و تکلیفی که پس از عروسی برای زن و مرد در نظر گرفته می‌شود، به محض عقد به وجود می‌آید.

حقوق و تکالیف در دوران عقد

• مهریه و نفقه: از لحظه عقد، مهریه و نفقه به زن تعلق می‌گیرد.
• نیمی از مهریه: اگر در دوران عقد نزدیکی جنسی انجام نشده و دختر همچنان باکره باشد، نیمی از مهریه به وی تعلق می‌گیرد و می‌تواند نصف مهریه را مطالبه کند.
• حذف نام از شناسنامه: با صدور گواهی بکارت، زوجین می‌توانند با مراجعه به اداره ثبت احوال، اسم طرف دیگر را از شناسنامه خود حذف کنند.

طلاق با اثبات عسر و حرج

عسر و حرج به معنای سختی و مشقتی است که ادامه زندگی را برای زن غیرممکن می‌کند. مواد ۱۱۱۹، ۱۱۲۹ و ۱۱۳۰ قانون مدنی به عسر و حرج و مصادیق آن اشاره کرده‌اند. در صورت اثبات عسر و حرج، زن می‌تواند از دادگاه درخواست طلاق کند.

مصادیق عسر و حرج

برخی از مصادیق عسر و حرج که می‌توانند مبنای درخواست طلاق باشند عبارتند از:

• ترک زندگی خانوادگی: ترک زندگی خانوادگی توسط شوهر به مدت ۶ ماه متوالی یا ۹ ماه متناوب.
• محکومیت به حبس: محکومیت قطعی شوهر به حبس ۵ سال یا بیشتر.
• بیماری صعب‌العلاج: ابتلای شوهر به بیماری صعب‌العلاج جسمانی یا روانی یا بیماری مسری مانند ایدز که زندگی مشترک را مختل کند.
• ضرب و جرح و فحاشی: ضرب و جرح توسط شوهر و یا فحاشی مستمر به نحوی که برای زن قابل تحمل نباشد.
• اعتیاد: اعتیاد به مواد مخدر، روان‌گردان، مشروبات الکلی و غیره به نحوی که زوج از ترک آن امتناع کند یا به تایید پزشک، امکان ترک برای شوهر وجود نداشته باشد.

طلاق غیابی

طلاق غیابی به طلاقی اطلاق می‌شود که دادگاه به درخواست طلاق بدون حضور خوانده (معمولاً زن) رسیدگی می‌کند. این نوع طلاق معمولاً در شرایطی مطرح می‌شود که یکی از طرفین در دادگاه حضور پیدا نمی‌کند یا به دادخواست پاسخ نمی‌دهد